Μια ηλικιωμένη κυρία και ο γιος της ήρθαν σε μένα. Η ιστορία τους μου έμεινε. Δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε, αλλά ένιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Της εξήγησαν τα πάντα στο γηροκομείο. Η γιαγιά ήταν πολύ ευγενική με όλους, μια “αγελάδα του Θεού”. Όλοι οι εργαζόμενοι έγιναν φίλοι μαζί της γι’ αυτό.
Αλλά πίστευε απεγνωσμένα ότι ο γιος της θα την έπαιρνε σύντομα μακριά. Ο γιος επισκεπτόταν τη μητέρα του μερικές φορές, στη συνέχεια άρχισε να έρχεται λιγότερο συχνά και αργότερα σταμάτησε να έρχεται εντελώς. Η γιαγιά μου γιόρτασε πρόσφατα τα 70α γενέθλιά της.
Αν η οικογένειά της την αγαπούσε, θα ζούσε μαζί τους για άλλα 10 χρόνια, αλλά σε μέρη όπως τα γηροκομεία, οι άνθρωποι συχνά καίγονται. Ένας χρόνος σε αυτό το ίδρυμα ισοδυναμεί με 2 χρόνια κανονικής ζωής. Τη βλέπω συχνά να στέκεται στο παράθυρο και να κοιτάζει έξω με ελπίδα, περιμένοντας το γιο της. Αλλά, δυστυχώς, όλοι στο ίδρυμά μας γνωρίζουν ήδη ότι ο Sin δεν θα έρθει για τη μητέρα του.
Η γιαγιά μου ανέφερε κάποτε ότι είχε έναν άλλο γιο. Αλλά στη συνέχεια μου εξομολογήθηκε ότι είχε να ακούσει νέα του για λίγο περισσότερο από 15 χρόνια. Δεν είχε ιδέα πού μπορεί να βρισκόταν ο γιος της.
Της κάναμε μια έκπληξη: διακοσμήσαμε την τραπεζαρία, αγοράσαμε μια τούρτα και βάλαμε κεριά. Η γιαγιά έκανε μια ευχή και ξέσπασε σε κλάματα. Νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε τι ονειρευόταν.
Στο τέλος της ημέρας, η γιαγιά μου ζήτησε να μου μιλήσει. Μου είπε ότι η νύφη της δεν ήθελε να μένει στο ίδιο διαμέρισμα μαζί της. Έτσι προσπάθησε να την ξεφορτωθεί με κάθε τρόπο. Το σχέδιο της νύφης της πέτυχε και ο γιος της αποξενώθηκε από τη μητέρα του. Αλλά η γιαγιά μου δεν κατηγόρησε κανέναν, συνειδητοποίησε ότι υπήρχε λόγος, είχε μόνο τον εαυτό της να κατηγορήσει. Μετά από αυτή τη συζήτηση, έφυγα από το γραφείο νιώθοντας πολύ αναστατωμένη, αλλά τι μπορούσα να κάνω;
Έφυγα και ήμουν έτοιμη να μπω στο αυτοκίνητό μου, αλλά παρατήρησα έναν νεαρό άνδρα να στέκεται έξω με ένα μπουκέτο λουλούδια. Τον πλησίασα και έμαθα ότι ήταν ο μικρότερος γιος της γιαγιάς μου. Ήθελε να κάνει έκπληξη στη μητέρα του εκείνη την ημέρα, αλλά η πτήση του είχε καθυστερήσει και έπρεπε να την επισκεφθεί τόσο αργά. Ο γιος παρέλαβε τη μητέρα του από το γηροκομείο την ίδια μέρα.
Δεν μπορείτε καν να φανταστείτε πόσο χαρούμενη ήμουν που έβλεπα τη γιαγιά μου ευτυχισμένη, στην αγκαλιά του αγαπημένου της γιου. Θα μάθουν πού ήταν ο γιος της στο σπίτι και δεν μπορούμε παρά να είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτούς.
