Καθώς μεγαλώνεις, αρχίζεις να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι η ζωή έχει περάσει σαν μια αναλαμπή ενός κινηματογραφικού καρέ – μια στιγμή στην οθόνη – σε μια στιγμή. Ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι δεν ζήσαμε τη ζωή μας όπως θα θέλαμε. Όταν ήμουν νέος, έκανα κάτι που δεν με ενδιέφερε καθόλου.
Αποφάσισα να απελευθερωθώ από αυτά τα δεσμά, ώστε στα γηρατειά μου να μπορέσω τουλάχιστον να ζήσω για τον εαυτό μου – με τον τρόπο που θέλω. Είμαι 78 ετών. Δόξα τω Θεώ, η υγεία μου είναι καλή. Δεν ντρέπομαι που θέλω να ζήσω για τον εαυτό μου. Έχω ξοδέψει όλη μου τη ζωή για τον σύζυγο και τα παιδιά μου, οπότε τώρα έχω το δικαίωμα να είμαι ευτυχισμένη.
Για κάποιο λόγο, οι άνθρωποι άρχισαν να με επικρίνουν και να με κατηγορούν, αλλά δεν με ενδιαφέρουν όλες αυτές οι κατηγορίες και οι μομφές.Θέλω να διακόψω τις σχέσεις με τα παιδιά μου και να μηνύσω τα διαμερίσματά τους. Εκπλήσσεστε; Ίσως αναρωτηθείτε γιατί είμαι τόσο ανένδοτος.
Ξέχασαν την ύπαρξή μου, απλά με απέρριψαν. Ζουν στο διαμέρισμά μου και με βάζουν να ψάχνω την πέμπτη γωνία. Έχω γίνει περιττός. Λένε ανοιχτά στα παιδιά τους ότι δεν μου απομένει πολύς χρόνος, ότι σύντομα θα αποχαιρετήσω τη ζωή. Για να είμαι ειλικρινής, δεν το περίμενα αυτό από αυτούς.
Τους έδιωξα από το διαμέρισμά μου και άλλαξα τις κλειδαριές. Φανταστείτε, τα παιδιά μου έκαναν αίτηση στο δικαστήριο για να με κηρύξουν ανίκανο. Θέλουν να παραδώσουν το διαμέρισμά μου για να φροντίζω όλες τις ανάγκες τους. Θέλουν να με αφήσουν άστεγη και τότε θα πρέπει να πάω σε οίκο ευγηρίας.
Θα πάρουν τα πάντα όταν φύγω, αλλά τώρα, όσο είμαι ζωντανή, θα ζω στο διαμέρισμά μου. Θέλω να νιώθω ελεύθερη και ευτυχισμένη. Δεν θέλω να είμαι βάρος για κανέναν, αλλά δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μου φέρεται σαν σκουπίδι. Δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν. Οι φίλοι μου εκπλήσσονται και κάποιοι με αποκαλούν εγωιστή. Κατά τη γνώμη τους, στα γηρατειά, δεν πρέπει να σκέφτεσαι τον εαυτό σου, αλλά τα παιδιά, τα εγγόνια και τα πεθερικά σου.
