Στις αρχές του καλοκαιριού, ήρθα να επισκεφτώ τη μητέρα μου στο χωριό. Φυσικά, είναι δύσκολο να το πούμε επίσκεψη, γιατί ήρθα για να τη βοηθήσω. Η μητέρα μου δεν είχε χρόνο να ξεχορταριάσει όλες τις πατάτες: ήταν γεμάτες αγριόχορτα.
Αποφάσισα να τη βοηθήσω, γιατί δεν μπορούσε να το κάνει μόνη της. Ξεχορταριάσαμε τόσο τις πατάτες όσο και τα παρτέρια, ξεκουραστήκαμε για μια μέρα και μετά άρχισα να ετοιμάζομαι να πάω σπίτι.
Η μητέρα μου τριγυρνούσε γύρω μου για λίγο, κάπως δειλά, και τότε η μητέρα μου μου είπε ότι είχε δώσει τα χρήματα στην αδελφή μου τη Νίνα και άρχισε να παραπονιέται ότι δεν είχε χρήματα και ότι φέτος δεν είχε τίποτα για να αγοράσει κάρβουνα και καυσόξυλα για το χειμώνα για να ζεστάνει το σπίτι.
Υποσχέθηκα στη μητέρα μου να της δώσω τα χρήματα και δεν είπα τίποτα ούτε σ’ εκείνη ούτε στην αδελφή μου εκείνη τη στιγμή. Ένιωσα τόσο άσχημα, γιατί αποδείχθηκε ότι η μητέρα μου έδωσε χρήματα στη μία κόρη και τα πήρε από την άλλη.
Αλλά η αδελφή μου και εγώ έχουμε το ίδιο εισόδημα, ζούμε με τον ίδιο τρόπο. Και την πρώτη Αυγούστου, η μητέρα μου μου τηλεφώνησε.
Μου ζήτησε να προγραμματίσω τις διακοπές μου για τα τέλη Αυγούστου, γιατί χρειαζόταν βοήθεια στο σκάψιμο των πατατών: ήταν πολλές φέτος και η μητέρα μου δεν μπορούσε να τα καταφέρει μόνη της.Η μητέρα μου εξήγησε αμέσως ότι η αδελφή μου είχε αγοράσει εισιτήριο για την Τουρκία στις αρχές του καλοκαιριού, οπότε δεν θα ερχόταν.
Και δεν ξέρω καν τι να της πω. Σας παρακαλώ συμβουλέψτε με τι να κάνω, λυπάμαι τη μαμά μου και δεν την αισθάνομαι καθόλου ανθρώπινη. Είμαι χειρότερη από την αδελφή μου;
