Η Άνια ήταν ένα μη κοινωνικό κορίτσι. Σιωπηλή και απόμακρη. Δεν είχε φίλους, δεν είχε φιλενάδες και δεν την ενδιέφεραν τα φοιτητικά Σάββατα. Ζούσε για τις σπουδές της, τα βιβλία και τα συγγράμματα ήταν οι φίλοι της. Η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου ήταν το καλύτερο μέρος για να περνάει το χρόνο της. Η Άνια δεν ήθελε να ξεχωρίζει, γι’ αυτό σχεδόν κανείς δεν την ήξερε στο πανεπιστήμιο.
Εκείνο το βράδυ, έμεινε μέχρι αργά στη βιβλιοθήκη. Έφυγε αργά. Καθώς πλησίαζε στο σπίτι της, αποφάσισε να κόψει δρόμο και διέσχισε ένα άδειο οικόπεδο.
Εκεί, ο βιαστής την πρόλαβε και άδραξε τη στιγμή για να κάνει τη βρώμικη πράξη του. Στη συνέχεια έφυγε τόσο γρήγορα που η κοπέλα δεν πρόσεξε καν το πρόσωπό του. Οι συνέπειες έγιναν εμφανείς ενάμιση μήνα αργότερα. Η Anya συνέλαβε ένα παιδί. Ο Likar επέμενε να γεννήσει, εξηγώντας ότι αν η εγκυμοσύνη τερματιζόταν τώρα, θα υπήρχε μεγάλος κίνδυνος η Anya να μην μπορέσει ποτέ να ξαναγίνει μητέρα.
Η Άνια δυσκολεύτηκε να συμφωνήσει με το μάσημα των ανθρώπων, σκεπτόμενη ότι μετά τον τοκετό θα παρέδιδε το μωρό σε κάποιο ορφανοτροφείο. Γιατί σε αυτή τη φάση, η προτεραιότητά της ήταν να σπουδάσει και όχι να ασχοληθεί με το μωρό. Όταν όμως είδε τον γιο της στο μαιευτήριο, κάτι μέσα της γύρισε ανάποδα.
“Δεν θα σε δώσω ποτέ σε κανέναν. Είσαι δική μου και μόνο δική μου”, σκέφτηκε κοιτάζοντας το παιδί. Το αγόρι κέρδισε την καρδιά της μητέρας του με την ευπάθειά του.
Δύο χρόνια αργότερα, η Anya τρομοκρατήθηκε στη σκέψη ότι θα άφηνε τον Misha στο ορφανοτροφείο. Σήμερα, είναι σίγουρη ότι αν το είχε κάνει τότε, θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. Τώρα δεν μετανιώνει για τίποτα και είναι πολύ χαρούμενη που έχει έναν γιο σαν τον Μίσα.
Το αγόρι είναι επίσης ευτυχισμένο που ζει με τη μητέρα του. Περπατούσαν στο πάρκο, μητέρα και γιος. Ο καιρός ήταν όμορφος και είχαν πολύ καλή διάθεση. Το αγόρι δεν σταμάτησε να μιλάει ούτε λεπτό, κάνοντας συνεχώς ερωτήσεις.
Η μητέρα του, ενθουσιασμένη με την περιέργεια του γιου της, απαντούσε λεπτομερώς στις ερωτήσεις του. Οι περαστικοί χαμογελούσαν καθώς μιλούσαν. Αλλά η μητέρα και ο γιος δεν πρόσεξαν κανέναν. Ζουν ο ένας για τον άλλον. Και ο κόσμος τους ανήκει.