Έδωσα στη φτωχή ηλικιωμένη κυρία 1000 ρούβλια και αποφάσισα να δω πώς θα τα ξόδευε. Δεν πίστευα στα μάτια μου.

Πριν από λίγες ημέρες, έπρεπε να γεμίσω το ψυγείο με τρόφιμα, οπότε πήγα στο σούπερ μάρκετ κοντά στο σπίτι μου. Κοντά σε αυτό, παρατήρησα μια ηλικιωμένη κυρία να κάθεται με φθαρμένα ρούχα και να κλαίει.

Μου ζήτησε μια δεκάρα για ψωμί. Τη λυπήθηκα πολύ. Συνήθως δεν δίνω τίποτα, ή το πολύ κάποια ψιλά, γιατί όλοι γύρω μου λένε ότι οι ζητιάνοι είναι είτε απατεώνες είτε μεθυσμένοι. Αλλά αυτή η ηλικιωμένη κυρία ήταν διαφορετική. Παρατήρησα ότι ρωτούσε, ντρεπόταν γι’ αυτό.

Η καρδιά μου φτερούγισε και το χέρι μου έβγαλε ένα χιλιάρικο από το πορτοφόλι μου. Είδα ότι η ηλικιωμένη κυρία μου ήταν πολύ ευγνώμων. Τότε έγινα πολύ περίεργος. Μήπως ήταν κακή ηθοποιός; Πήγα στο σούπερ μάρκετ, αγόρασα ό,τι χρειαζόμουν, και όταν βγήκα, είδα ότι η γιαγιά μου είχε πάει κάπου. Έτσι αποφάσισα να την ακολουθήσω. Αρχικά, η γιαγιά μου μπήκε στο μαγαζί, πέρασε 15-20 λεπτά σε αυτό, στη συνέχεια περπάτησε μέσα στις αυλές και τελικά σταμάτησε μπροστά σε κάποιο παλιό, ετοιμόρροπο υπόστεγο. Άνοιξα την πόρτα του και μπήκα μέσα. Τότε αποφάσισα να το ρισκάρω και την ακολούθησα μέσα. Εξάλλου, δεν νομίζεις ότι μπορεί να σε χτυπήσει στο κεφάλι μια ηλικιωμένη γυναίκα.

Μέσα, είδα κάτι που μου έκανε εντύπωση. Συγκεκριμένα, έναν παλιό καναπέ, ένα σάπιο πάτωμα και πάνω στον ίδιο τον καναπέ υπήρχε μια κουβέρτα που είχα δει πολλές φορές. Δίπλα υπήρχε ένα τραπέζι πάνω στο οποίο η γιαγιά μου έβαζε το γάλα και το ψωμί που αγόραζε από το μαγαζί. Καθόταν στον καναπέ.

Όταν με είδε να μπαίνω, ξαφνιάστηκε πολύ και φοβήθηκε κιόλας. Της εξήγησα αμέσως τα πάντα: ότι πίστευα ότι ήταν απατεώνισσα και γι’ αυτό την ακολούθησα. Εξάλλου, τα ρούχα της δεν έμοιαζαν με αυτά ενός ζητιάνου. Μετά την αναγνώρισή μου, η γυναίκα μου διηγήθηκε την ιστορία της.

Η Βαλεντίνα Πετρόβνα δεν είχε οικογένεια ή στενούς συγγενείς. Ζούσε σε ένα μικρό διαμέρισμα που της είχε παραχωρηθεί κατά τη σοβιετική εποχή. Ο γιος της και ο σύζυγός της είχαν πεθάνει πριν από πολύ καιρό και είχε πέσει θύμα απατεώνων που είχαν πάρει το διαμέρισμά της. Το μόνο πράγμα που είχε απομείνει στην κατοχή της γιαγιάς ήταν αυτό το υπόστεγο, όπου ζούσε εδώ και δύο εβδομάδες.

Τα χρήματα που της έδωσαν στο δρόμο τα ξόδεψε σε ένα λουτρό όπου μπορούσε να πλένει τα ρούχα της. Ωστόσο, έξω είναι ήδη φθινόπωρο και κάθε μέρα κάνει και περισσότερο κρύο. Η Βαλεντίνα Πετρόβνα φοβάται πολύ μην πεθάνει από το κρύο. Λυπήθηκα πολύ τη γιαγιά μου και ήθελα να τη βοηθήσω. Αρχικά, της έδωσα ένα πακέτο με τρόφιμα.

Όταν γύρισα σπίτι, άνοιξα το ιστολόγιό μου και έγραψα την ιστορία αυτής της γυναίκας, ζητώντας βοήθεια για το χειμώνα. Το πρωί, ο συμμαθητής μου μου έγραψε και προσέφερε στη Βαλεντίνα Πετρόβνα ένα μέρος για να μείνει στην άδεια ντάτσα του με θέρμανση. Ήταν πολύ χαρούμενη και την πήγαμε σε αυτή τη ντάτσα. Συνεχίσαμε να ψάχνουμε για μια διέξοδο από την κατάσταση, επειδή η γιαγιά μου δεν μπορούσε να μείνει εκεί για πάντα. Ένα μήνα αργότερα, η λύση μας βρήκε.

Μια ηλικιωμένη γυναίκα μου έγραψε στο ιστολόγιό μου και μου είπε ότι θα μπορούσε να φιλοξενήσει τη Βαλεντίνα Πετρόβνα ως συγκάτοικο. Δεν χρειαζόταν να πληρώσει, καθώς ζει ολομόναχη, και με αυτόν τον τρόπο θα είχε παρέα.

Τώρα οι ηλικιωμένες κυρίες ζουν μαζί, και η συμμαθήτριά μου και εγώ τους φέρνουμε ψώνια τα Σαββατοκύριακα και κουβεντιάζουμε πίνοντας ένα φλιτζάνι τσάι. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ηλικιωμένοι- έχασαν τα σπίτια τους λόγω απάτης ή απλώς τους πέταξαν έξω οι συγγενείς τους. Προσπαθήστε λοιπόν να μην προσπεράσετε και να τους βοηθήσετε.

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *