Εδώ και σχεδόν 10 χρόνια του γάμου μας, ο σύζυγός μου συνηθίζει να βοηθάει τη μητέρα του. Η πεθερά μου ζει μόνη της σε ένα διαμέρισμα δύο δωματίων και ο σύζυγός μου πληρώνει το νοίκι της, αγοράζει φαγητό, της δίνει χρήματα για ρούχα και διακοπές.
Εγώ δεν είχα τίποτα να κάνω, επειδή ο σύζυγός μου φροντίζει για την οικογένειά μας, διευθύνει μια μεγάλη εταιρεία και αμείβεται πολύ καλά. Εργαζόμουν πριν από το διάταγμα, αλλά ο μισθός μου χρησιμοποιούνταν μόνο για τα μικρά μου έξοδα. Και τότε πήγα στο διάταγμα, και ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε ότι θα μείνω στο σπίτι και θα κάνω τις δουλειές του σπιτιού.
Η μητέρα του συζύγου μου ζει στην πόλη, αλλά δεν έχει χρόνο να έρθει σε εμάς και να φροντίσει την εγγονή της. Τον Σεπτέμβριο ήθελε να πάει διακοπές και ο σύζυγός μου της αγόρασε ένα εισιτήριο για την Τουρκία. Στα τέλη Οκτωβρίου, την έστειλε σε ένα σανατόριο στο Morshyn. Είμαι σίγουρος ότι το χειμώνα η πεθερά μου θα θελήσει να πάει στο Bukovel. Και ο σύζυγός μου πληρώνει ήρεμα για όλα αυτά- κάνει, όπως λέει, ένα παιδικό καθήκον. Η μητέρα μου ζει πολύ πιο σεμνά, στο εξοχικό της σπίτι. Έχει ένα μικρό αγρόκτημα και θεωρεί καθήκον της να μας φέρνει φαγητό από το χωριό κάθε Σάββατο.
Όσες φορές κι αν την έχω μεταπείσει, επειδή δεν της είναι εύκολο να μας φέρνει δύο σακούλες, η μητέρα μου επιμένει να το κάνει – καλλιεργεί τα πάντα με τα χέρια της, οπότε δεν μπορείς να αγοράσεις τίποτα πιο υγιεινό σε ένα κατάστημα, λέει.
Η μητέρα μου ήρθε στο σπίτι μας το Σάββατο, έβγαλε τα παπούτσια της και κοίταξα τις μπότες της και συνειδητοποίησα ότι ήταν καιρός να αγοράσω καινούργιες. Και θυμάμαι αυτό το σακάκι εδώ και 10 χρόνια. Αλλά η μαμά μου παίρνει τον κατώτατο μισθό και έχει αρκετά χρήματα μόνο για τα πιο βασικά είδη πρώτης ανάγκης.
Έτσι αποφάσισα να βοηθήσω τη μητέρα μου. Είπα στον σύζυγό μου ότι είχα αποφασίσει να επιστρέψω στη δουλειά. Στην αρχή ήταν νευρικός, αλλά στη συνέχεια συμφώνησε. Η κόρη μας είναι ήδη στο σχολείο, οπότε έπιασα δουλειά μερικής απασχόλησης σε μια εταιρεία. Πόσο χαρούμενη ήμουν όταν πήρα τον πρώτο μου μισθό.
Πήγα αμέσως στο μαγαζί και αγόρασα στη μητέρα μου καινούργια παπούτσια και ένα καινούργιο σακάκι. Δεν είπα στον σύζυγό μου για το σχέδιό μου, πήγα αμέσως τα πράγματα στη μητέρα μου στο χωριό. Εκείνη δεν ήθελε να τα πάρει, λέγοντας ότι όλα ήταν ακριβά. Εγώ όμως επέμενα ότι της άξιζε, και μάλιστα πολύ περισσότερο. Αποφάσισα ότι αν ο σύζυγός μου βοηθούσε έτσι τη μητέρα του, τότε θα στήριζα και εγώ τη δική μου.
