Όταν ήμασταν νέοι, ο σύζυγός μου και εγώ κερδίσαμε με σκληρή δουλειά την είσοδό μας σε ένα διαμέρισμα τριών δωματίων. Και στη συνέχεια, πιο κοντά στη συνταξιοδότηση, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι θα ήταν καλύτερα να ζούσαμε σε ένα εξοχικό σπίτι.
Εξάλλου, θα ήταν καλό για όλους. Ο σύζυγός μου και εγώ έχουμε τον δικό μας λαχανόκηπο και μας αρέσει να φροντίζουμε τα λιπάσματα. Και τα παιδιά με τις οικογένειές τους θα μπορούν να έρχονται να μας επισκέπτονται, να χαλαρώνουν στη φύση και τα εγγόνια μας θα μεγαλώνουν δυνατά και υγιή.
Έτσι, αποφασίσαμε να αγοράσουμε ένα σπίτι, ειδικά από τη στιγμή που είχαμε σημαντικές αποταμιεύσεις. Πουλήσαμε το μεγάλο μας διαμέρισμα και αγοράσαμε ένα διώροφο ιδιόκτητο σπίτι. Είχαμε ένα έδαφος, το κάναμε λαχανόκηπο, βάλαμε θερμοκήπια, γύρω του φύτρωναν λουλούδια – ήταν πανέμορφο.
Και όταν αποκτήσαμε εγγόνια, ο γιος και η κόρη μου και οι οικογένειές τους μας επισκέπτονταν κάθε Σαββατοκύριακο. Είμαστε μια τόσο μεγάλη και φιλική οικογένεια, κάνουμε μπάρμπεκιου και απολαμβάνουμε τη ζωή στην εξοχή. Μόλις πρόσφατα, όταν η κόρη μου και ο γαμπρός μου ήρθαν να μας επισκεφθούν, άκουσα τη συζήτησή τους. Ήθελα να τους φέρω ένα πιάτο με ζεστές πίτες στο μπαλκόνι, αλλά έπιασα την κουρτίνα και σταμάτησα, και η κόρη μου και ο γαμπρός μου δεν με άκουσαν.
Και είπαν: “Τι θα κάνετε όταν φύγουν; Τι θα κάνετε με ένα τόσο μεγάλο σπίτι με ένα οικόπεδο; Θα το πουλήσουμε αμέσως. – Τέλεια, ξέρω έναν μεσίτη που μπορεί να υπολογίσει την τιμή. Όταν το άκουσα αυτό, παραλίγο να χάσω την ψυχραιμία μου. Είπα τα πάντα στον σύζυγό μου, αλλά αποφασίσαμε να μην πούμε στην κόρη μας ότι γνωρίζαμε για τα σχέδιά της.
Εξάλλου, ο γιος μας αγαπάει πολύ τη ντάτσα μας, την αποκαλεί τόπο της ενέργειάς του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αποφασίσαμε να του παραδώσουμε τη ντάκα, απλά δεν θα πουλήσει αυτό που οι γονείς του έχτισαν με τόση αγάπη και προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια.
