Πριν από έξι μήνες, η σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε να μετακομίσουμε σε άλλη πόλη. Προηγουμένως ζούσαμε στα περίχωρα της πόλης και εργαζόμασταν για μια συγκεκριμένη εταιρεία. Στην αρχή, όλα ήταν μια χαρά. Δεν ανησυχούσα για περιττά πράγματα, η γυναίκα μου μπορούσε να καταλάβει πότε ήμουν πολύ κουρασμένος και δεν υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ μας. Αλλά κάποια στιγμή όλα άλλαξαν.
Η εταιρεία άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και άρχισε να απολύει υπαλλήλους, μεταξύ των οποίων και εμένα και τη σύζυγό μου. Δεν είχαμε καθόλου αποταμιεύσεις, μόλις και μετά βίας τα βγάζαμε πέρα. Εν κατακλείδι, πώς αποταμιεύετε αν έχετε μικρά παιδιά και ξοδεύετε σχεδόν όλα τα χρήματά σας γι’ αυτά; Αλλά ο πατέρας της γυναίκας μου, ο πεθερός μου, έτεινε χείρα βοηθείας. Ζούσε σε μια άλλη πόλη και νοίκιαζε μια γκαρσονιέρα. Ομολογουμένως, το διαμέρισμα χρειαζόταν ανακαίνιση, συν το ότι βρισκόταν στα περίχωρα της πόλης, αλλά του ανήκε.
Μετακομίσαμε σε αυτό το διαμέρισμα. Του ήμουν πολύ ευγνώμων γιατί μας βοήθησε σε μια δύσκολη κατάσταση. Ο πρώτος μήνας ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης για εμάς. Ό,τι μας είχε απομείνει εξαφανιζόταν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ξοδεύαμε χρήματα για τα παιδιά, το φαγητό και τα κοινόχρηστα.
Εγώ έψαχνα για δουλειά και η γυναίκα μου φρόντιζε το σπίτι.
Προσπαθήσαμε επίσης να ανακαινίσουμε το διαμέρισμα, αλλά αυτό έγινε περισσότερο από απελπισία για να φροντίσουμε κάτι και να μην τρελαθούμε. Στη συνέχεια βρήκα δουλειά και μου έδωσαν προκαταβολή όταν εξήγησα την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν – άρχισα να δουλεύω σκληρά. Είναι γνωστό ότι πρέπει να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό για χάρη της οικογένειάς σου και είναι φυσικό να γυρίζεις σπίτι αργά το βράδυ.
Τουλάχιστον στην αρχή. Η κατάσταση σταθεροποιήθηκε λίγο και άρχισα να δίνω ένα μικρό μέρος του μισθού μου στον πεθερό μου. Συγκεκριμένα για τα κοινόχρηστα και ένα ορισμένο ποσό για το ενοίκιο. Είτε από πλήξη είτε για κάποιο άλλο λόγο, ο πεθερός μου άρχισε να μας επισκέπτεται συχνά. Δεν το έκανε αυτό για να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού. Καθόταν στην κουζίνα, έβλεπε τηλεόραση και….. να τρώει.
Δεν με πειράζουν οι επισκέπτες, ακόμη και όταν δεν είμαι στο σπίτι. Μόνο που ο πεθερός μου έτρωγε όλο το φαγητό. Η γυναίκα μου έφτιαχνε πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό και εγώ έτρωγα μόνο ό,τι έμενε το βράδυ. Επιπλέον, τώρα η γυναίκα μου έχει αρχίσει να μου παραπονιέται ότι έχει κουραστεί να πρέπει να μαγειρεύει όλη την ώρα. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να μαγειρεύετε για τα παιδιά. Αλλά έχουμε ήδη δύο, γιατί χρειαζόμαστε ένα τρίτο;
Συνολικά, είχα βαρεθεί. Μίλησα στον πεθερό μου και του εξήγησα τα πάντα. Φάνηκε να καταλαβαίνει. Ωστόσο, δεν σταμάτησε να έρχεται να μας βλέπει, αλλά τώρα έπαιρνε κάτι να φάει μαζί του. Δύο εβδομάδες αργότερα το βαρέθηκε και απλά αγόρασε μερικά μήλα για τα παιδιά και συνέχισε να τρώει στο σπίτι μας.
Προσπάθησα να μιλήσω στη γυναίκα μου γι’ αυτό, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Συμφωνώ μαζί της ότι ο πατέρας της μας βοήθησε, μένουμε στο σπίτι του και ούτω καθεξής. Αλλά πραγματικά, τι θα συμβεί στη συνέχεια; Κάνω τα πάντα για την οικογένεια. Δεν μπορώ να αντέξω οικονομικά ούτε να αγοράσω καινούργια ρούχα, ο πεθερός μου δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Δεν έχω κανέναν να με στηρίξει.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Από τη μία πλευρά, ο πεθερός μου κάνει λάθος, επειδή πρόκειται για την κόρη του και τα εγγόνια του. Και από την άλλη πλευρά, δεν θα μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε χωρίς αυτόν. Εν τω μεταξύ, η εταιρεία στην οποία εργαζόμασταν εγώ και η σύζυγός μου έχει χρεοκοπήσει εντελώς. Οι άνθρωποι φεύγουν από εκεί. Κάπως έτσι μοιάζει η όλη κατάσταση.
