Ο πατέρας μου ήταν τόσο απρόθυμος να κληρονομήσω οτιδήποτε μετά το θάνατό του, που κληροδότησε ολόκληρη την περιουσία του σε μια γυναίκα με την οποία ζούσε για πολλά χρόνια αλλά δεν είχε καμία τυπική σχέση. Ωστόσο, εκείνη πέθανε και τα παιδιά της, οι κληρονόμοι, μοιράστηκαν τα πάντα και πέταξαν τον πατέρα μου έξω από το διαμέρισμα. Είναι εξήντα ετών και δεν έχει τίποτα, οπότε ήρθε σε μένα και απαίτησε χρήματα. Με απείλησε ότι θα μου κάνει μήνυση αν αρνηθώ.
Θυμάμαι πολύ καλά πώς χώρισαν οι γονείς μου. Δεν μισώ τη μητέρα μου, ήταν και αυτή καλή, αλλά ο πατέρας μου ήταν περαστικός. Κατά τη διάρκεια του διαζυγίου, μόνο κουτάλια, κουβέρτες και κλινοσκεπάσματα μοιραζόμασταν. Ο μπαμπάς μου ήρθε με την αστυνομία για να πάρει τη μαμά μου να του δώσει την τηλεόραση και η μαμά μου έκρυψε τα άλλα πράγματα για να μην τα πάρει ο μπαμπάς μου. Ήταν τόσο φρικτό που ακόμα και να το σκέφτομαι με αηδιάζει.
– Τι κάνεις; Θα έπρεπε να ντρέπεσαι για τον εαυτό σου. Το μωρό τα βλέπει όλα αυτά! – Οι γιαγιάδες που πέρασαν πιο δύσκολα με το διαζύγιο έκλαιγαν.
-Δεν είμαι σίγουρος αν είναι το παιδί μου!» -φώναξε ο πατέρας, υποσχόμενος να ελέγξει την πατρότητα.
Όταν διεξαγόταν η δίκη για τη διατροφή του παιδιού, έγινε ένα τεστ για να επιβεβαιωθεί ότι ο πατέρας μου ήταν ο πατέρας μου. Ο πατέρας μου δεν χάρηκε γι’ αυτό, αλλά δεν το πάλεψε πια στο δικαστήριο. Απλώς προσπάθησε να κρατήσει τη διατροφή του παιδιού όσο το δυνατόν χαμηλότερα, παρόλο που εκείνη την εποχή κέρδιζε πολύ καλά.
Φυσικά, δεν επικοινωνούσε μαζί μου; ούτε τηλεφώνημα στα γενέθλιά μου, ούτε χριστουγεννιάτικη κάρτα. Έστελνε τα χρήματα στη μητέρα μου και αυτό ήταν όλο. Η μητέρα μου απειλούσε συνεχώς ότι θα τερμάτιζε τα γονικά του δικαιώματα, αλλά όταν συνειδητοποίησε ότι αυτό θα τον ευχαριστούσε μόνο, σταμάτησε να μιλάει γι’ αυτό.
Ο μπαμπάς δεν κρατούσε καν επαφή με τη γιαγιά μου, η οποία δεν σταμάτησε ποτέ να επικοινωνεί μαζί μου. Τη θεωρούσε προδότρια που είχε ξεγελαστεί από τα αξιολύπητα λόγια της πρώην συζύγου του.
Ο πατέρας μου έκανε γρήγορα φιλίες με μια γυναίκα. Ήταν κι αυτή διαζευγμένη και είχε δύο παιδιά, λίγο μεγαλύτερα από μένα. Ζούσαν στο μικρό διαμέρισμα των δύο υπνοδωματίων της για λίγο καιρό, μετά το πούλησαν, ο μπαμπάς πρόσθεσε χρήματα και αγόρασαν ένα άλλο, πολύ μεγαλύτερο.
Κάποιοι από τους φίλους της μαμάς που εξακολουθούσαν να έχουν επαφή με τον μπαμπά έλεγαν ότι ο μπαμπάς είχε υπογράψει όλη του την περιουσία στη σύντροφό του. Το διαμέρισμα, το αυτοκίνητο και όλα τα υπόλοιπα είναι γραμμένα σε εκείνη, ώστε να μην κληρονομήσω τίποτα μετά το θάνατό του. Η μητέρα μου έγινε έξαλλη, πέταξε μια τελευταία προσβολή στον πατέρα μου και αποφάσισε να κλείσει αυτό το κεφάλαιο της ζωής της μια για πάντα.
Λίγο καιρό μετά, η ίδια γνώρισε έναν άντρα. Δεν υπήρχε ιδιαίτερη ζεστασιά ή στοργή μεταξύ μας, αλλά ο πατριός μου μου φερόταν πάντα καλά και με σεβασμό, και εγώ ανταπέδιδα τα αισθήματά του. Ο γιος του έγινε ο μικρότερος αδελφός μου και εξακολουθούμε να είμαστε κοντά. Η οικογένειά μας τα πήγαινε πολύ καλά. Η μητέρα μου κέρδιζε καλά και ο σύζυγός της κέρδιζε ακόμη καλύτερα.
Μου έδωσαν μια καλή εκπαίδευση και με βοήθησαν να ανακαινίσω το διαμέρισμα που μου είχε αφήσει η γιαγιά μου από τον πατέρα μου. Παντρεύτηκα και απέκτησα ένα παιδί. Η μητέρα μου και ο πατριός μου μετακόμισαν στα βουνά, όπου έχτισαν ένα νέο σπίτι, και ο αδελφός μου σπουδάζει στη Γερμανία. Είμαι μια βραβευμένη επαγγελματίας, μια ευτυχισμένη σύζυγος και μητέρα μιας κόρης δύο ετών.
Πέρασα πολύ καιρό με έναν ψυχολόγο για να επεξεργαστώ τα παιδικά τραύματαπου οι γονείς μου διαχειρίστηκαν λάθος, αλλά βοήθησε. Αποσυνδέθηκα από την κατάσταση και δεν βασανιζόμουν πλέον από ξαφνικές αναμνήσεις του παρελθόντος. Ήταν ιδιαίτερα βοηθητικό όταν ο πατέρας μου χτύπησε το κουδούνι της πόρτας μου.
Είχε γεράσει με τα χρόνια, αλλά ήταν αναγνωρίσιμος. Ήταν ένα σοκ για μένα γιατί είχα να τον ακούσω πάνω από είκοσι χρόνια. Θα με αφήσεις να μπω μέσα ή θα μείνουμε έτσι στο κατώφλι της πόρτας; Χωρίς να πω λέξη, απομακρύνθηκα για να τον αφήσω να μπει. Το κεφάλι μου γυρνούσε από έναν τέτοιο ανεμοστρόβιλο σκέψεων που δεν μπορούσα να βγάλω τις λέξεις. Ο μπαμπάς περπατούσε στο διαμέρισμα, κουνώντας το κεφάλι του. Δεν τον ενόχλησα.
– Έτσι όπως έχουν ανακαινιστεί όλα εδώ, δεν αναγνωρίζω το διαμέρισμα στο οποίο πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, – είπε και κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας. – Θα μου φτιάξεις ένα φλιτζάνι τσάι; Άνοιξα τον βραστήρα και κοίταξα τον πατέρα μου. Ήταν απίθανο να περνούσε με το αυτοκίνητο και να αποφάσιζε να με επισκεφθεί από τόσο μακριά. Ήταν προφανές ότι ήταν εδώ για κάτι, αλλά η συζήτηση μαζί του τραβούσε σε μάκρος. Έχυσα το τσάι, το έβαλα μπροστά του και τον ρώτησα γιατί είχε έρθει.
Μου είπε ότι η παλλακίδα του είχε πεθάνει και τα παιδιά της τον είχαν πετάξει έξω από το διαμέρισμα, είχαν πάρει και μοιράσει τα πάντα – το διαμέρισμα, το αυτοκίνητο, το εξοχικό και ακόμη και τις τραπεζικές καταθέσεις. Δεν του άφησαν τίποτα. Τον κορόιδευαν στα μούτρα και τον συμβούλευαν να πάει στο δικαστήριο για να αποδείξει ότι είχε αγοράσει κάτι και ότι δικαιούται κάτι.
Φυσικά και θα πάει στο δικαστήριο, αλλά δεν είναι μια γρήγορη διαδικασία. Τώρα πρέπει να ζήσει κάπου και να φάει κάτι. Δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσει σπίτι. Πρόσφατα έχασε τη δουλειά του και απέχει μερικά χρόνια από τη συνταξιοδότηση. Τότε με θυμήθηκε.
– Αυτό το διαμέρισμα ανήκε στη μητέρα μου, θα έπρεπε να είναι το μερίδιό μου, αλλά δεν έκανα αίτηση τότε. Τώρα βρίσκομαι σε μια δύσκολη κατάσταση. Χρειάζομαι χρήματα.
– Η γιαγιά μου μου έδωσε αυτό το διαμέρισμα όταν ήταν ακόμα ζωντανή. Τίποτα εδώ δεν σου ανήκει. Δεν ήρθες καν να την αποχαιρετήσεις.
– Δεν σε αφορά αν ήρθα ή όχι. Αυτό είναι το διαμέρισμα της μητέρας μου, είμαι ο νόμιμος κληρονόμος της. Υποτίθεται ότι θα μου το κληροδοτούσε, αλλά εσύ τα πήρες όλα, οπότε μου χρωστάς χρήματα. Εξάλλου, σου πλήρωσα διατροφή, οπότε τώρα πρέπει να με συντηρείς, εντάξει; Αν δεν θέλεις να το κάνεις με τον εύκολο τρόπο, θα πάω τα δικαιώματά μου στο δικαστήριο.
Άνοιξα το στόμα μου για να πω σε αυτόν τον άνθρωπο πού να πάει με τις απαιτήσεις του, αλλά εκείνη τη στιγμή ο σύζυγος και η κόρη μου επέστρεψαν από τη βόλτα τους. Ο πατέρας προσπάθησε να πάρει την εγγονή του στην αγκαλιά του, αλλά εκείνη απομακρύνθηκε κλαίγοντας και ζήτησα από τον σύζυγό μου να τον βγάλει έξω από την πόρτα, πράγμα που έκανε με κάθε ευγένεια. Ο πατέρας φώναζε ότι θα μου έκανε μήνυση επειδή αρνήθηκα να του δώσω χρήματα μετά από μια καλή στιγμή.
Ο σύζυγός μου ρώτησε ποιος ήταν και τι ήθελε. Έπρεπε να του εξηγήσω τα πάντα. Ο σύζυγός μου γνώριζε την κατάσταση στην οικογένειά μου, αλλά χωρίς τις λεπτομέρειες, αλλά τώρα έπρεπε να τον ενημερώσω για όλες τις βρώμικες αποχρώσεις.
Στη συνέχεια τηλεφώνησα στη μητέρα μου και της είπα για την ασυνήθιστη επίσκεψη. Έγινε έξαλλη και με μάλωσε, αλλά μου είπε ότι δεν είχα να ανησυχώ για τίποτα. Εκείνη και ο σύζυγός της γνωρίζουν έναν πολύ καλό δικηγόρο, από τον οποίο ζήτησε να εξετάσει το θέμα.
– Ο άτυχος τύπος δεν παίρνει τίποτα. Είναι πολύ καλό που τα παιδιά τον μαδήσανε, το κάρμα θα γυρίσει πίσω. Αχ, μακάρι να μην ήμουν εκεί, θα του έδειχνα πού ανήκει», θυμωμένη η μητέρα. Κατά κάποιο τρόπο αισθάνθηκα καλύτερα μετά την κουβέντα μαζί της.
Δεν με ένοιαζε πού ή για ποιο λόγο θα ζούσε ο άνθρωπος που είχε καταβάλει τόση προσπάθεια για να μη μου αφήσει τίποτα. Ούτε για μια στιγμή δεν ένιωσα τύψεις. Ίσως είμαι κακός άνθρωπος;
