Η σύζυγός μου και εγώ κάναμε τα παιδιά μας το κέντρο της ζωής μας, και ίσως αυτό να ήταν το κυριότερο λάθος μας. Όταν ήμουν νεότερος, ανέλαβα επιπλέον δουλειά για να καλύψω όλες τις επιθυμίες των παιδιών μας. Η σύζυγός μου και εγώ έχουμε μια κόρη και έναν γιο.
Ήμουν σίγουρος ότι τα παιδιά εκτιμούν αυτό που κάνουμε γι’ αυτά. Αλλά μετά αποδείχτηκε ότι μόνο προσποιούνται ότι μας σέβονται. Η ανακάλυψη ήταν πολύ δυσάρεστη. Μια μέρα γύρισα σπίτι νωρίς από τη δουλειά επειδή αισθανόμουν αδιαθεσία. Η σύζυγός μου ήταν στη δουλειά και τα παιδιά μου έπρεπε να είναι στο πανεπιστήμιο. Ξαφνικά, κάποιος ήρθε στο σπίτι. Ήταν η κόρη μου και η καλύτερή της φίλη.
Ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ του σαλονιού και δεν με πρόσεξαν γιατί πήγαν κατευθείαν στην κουζίνα να πιουν τσάι και να φάνε μπισκότα. Άκουσα τη συζήτησή τους: – “Έχεις δει το καινούργιο τηλέφωνο της Μαρίνας; Θέλω κι εγώ ένα. -Αλλά είναι πολύ ακριβό, Βίκα. -Και λοιπόν; Δεν θα το αγοράσω εγώ, ο πατέρας μου θα το αγοράσει για μένα. Απλά πρέπει να γυρίσεις τα μάτια σου και να τον ρωτήσεις.
Είναι τόσο απλοϊκός, που την πατάει με τέτοιες μαλακίες. Ο αδελφός μου κάνει το ίδιο. Μια φορά μάλιστα βάλαμε στοίχημα ότι θα μπορούσα να πάρω χρήματα από τους γονείς μου για μια καινούργια τσάντα. Και τι σκέφτηκες; Χα! Ήταν τόσο απλό, δεν χρειάστηκε καν να τεντωθώ. Οι γονείς είναι μια βολική βάση για το ξεκίνημα της ζωής. Νομίζω ότι όσο μπορώ, πρέπει να τους εκμεταλλευτώ στο έπακρο.
Είναι γονείς, πρέπει να το κάνουν. Αυτοί γέννησαν, οπότε ας τους αφήσουμε να προσφέρουν. Η Vika χασκογέλασε. Εγώ έμεινα εκεί έκπληκτος. Ευτυχώς που η γυναίκα μου δεν το ξέρει. Δεν θα είχε επιβιώσει αν το είχε ακούσει. Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα. Όταν με είδε η Βίκα, χλώμιασε πολύ. Πήρα λίγο νερό και πήγα στο δωμάτιό μου. Όταν η γυναίκα μου γύρισε σπίτι, κάναμε οικογενειακό συμβούλιο.
Η Βίκα έκλαιγε και ισχυριζόταν ότι εννοούσε κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά για πρώτη φορά ήμουν κατηγορηματικός. Από εκείνη την ημέρα και μετά, δεν θα λάβουν ούτε μια δεκάρα από τη γυναίκα μου και εμένα. Θα πληρώσουμε για την εκπαίδευσή τους, αλλά θα τους αφήσουμε να βρουν μόνοι τους τα υπόλοιπα. Τους έδωσα και στους δύο έξι μήνες για να βρουν ένα μέρος να μείνουν και να μετακομίσουν. Η κόρη μου είναι είκοσι δύο ετών και ο γιος μου είκοσι. Δεν είναι πια παιδιά.
