Από τότε που έφυγα από το πατρικό μου σπίτι στα 17 μου χρόνια, πάντα ήμουν βυθισμένη στη μελέτη και τη δουλειά, και δεν είχα ποτέ χρόνο ή ενδιαφέρον για ρομαντικές σχέσεις. Είχα μερικές σύντομες σχέσεις, αλλά τίποτα σοβαρό ή υποσχόμενο.
Κατά τη διάρκεια ενός από τα τακτικά ραντεβού μου με τον γυναικολόγο, έλαβα ένα δύσκολο νέο ότι διαγνώστηκα με στειρότητα. Όταν έβγαινα από το γραφείο, μου τηλεφώνησαν από έναν άγνωστο αριθμό και μου είπαν ότι η μητέρα μου ήταν στο νοσοκομείο.
Τρέχοντας έτρεξα στο νοσοκομείο, ανησυχώντας τρομερά για την κατάσταση της μητέρας μου. Φτάνοντας στη μητέρα μου, συνάντησα τον γιατρό, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι η μητέρα μου ήταν καλά και θα την έβγαζαν σε μερικές ημέρες.
Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι σύντομα θα ερωτευτούμε με αυτόν τον γιατρό και θα παντρευτούμε. Έτσι, περνώντας όλο και περισσότερο χρόνο μαζί, δεθήκαμε με δεσμούς γάμου και κάναμε έναν μικρό, απλό γάμο. Ο άντρας μου είχε ήδη δύο παιδιά από τον προηγούμενο γάμο του, που ζούσαν μαζί του. Επειδή δεν μπορούσα να έχω δικά μου παιδιά, χαίρομαι που έγινα καλή μητέρα για αυτά. Δεν πέρασε χρόνος και ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος, παρά τη διάγνωση «στειρότητας».
Γέννησα δύο μικρά παιδιά και προσπαθούσα με όλη μου τη δύναμη να τα φροντίσω μόνη μου, ενώ ο άντρας μου ήταν στη δουλειά. Η ανατροφή τεσσάρων παιδιών ήταν δύσκολη, αλλά μου έφερε τεράστια ευτυχία. Στο απολυτήριο του μεγαλύτερου γιου μου εμφανίστηκε και η βιολογική του μητέρα. Ήταν αλαζονική και συμπεριφερόταν σα να είχε αναθρέψει τα παιδιά όλα αυτά τα χρόνια μόνη της, αν και ποτέ δεν τους είχε ευχηθεί «χρόνια πολλά» για τα γενέθλια τους μετά το διαζύγιο.
Με εξέπληξε που θυμόταν έστω για το απολυτήριο του γιου. Κατά τη διάρκεια της τελετής, κάθε απόφοιτος έπρεπε να προσφέρει ένα μπουκέτο λουλούδια στο αγαπημένο του πρόσωπο. Ο γιος μου μου έδωσε ένα υπέροχο μπουκέτο κρίνα, τα αγαπημένα μου λουλούδια, λέγοντας: – Σ’ ευχαριστώ για όλα, μαμά! Σ’ ευχαριστώ που είσαι στη ζωή μου! Με πλημμύρισαν συναισθήματα, δέχτηκα το μπουκέτο και άρχισα να κλαίω. Παρά το γεγονός ότι δεν είμαι η βιολογική τους μητέρα, τα παιδιά μου με θεωρούν τη φυσική τους μητέρα, και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία για μένα.
