Όταν φτάσαμε στη χώρα και εκείνος έβγαλε τα προϊόντα από τη σακούλα, σχεδόν έχασα τη φωνή μου από την έκπληξη. Πρόσφατα σε ένα πάρτι, γνώρισα έναν άντρα. Πήρε το τηλέφωνό μου και με πήρε τηλέφωνο μετά από δύο μέρες. Μιλήσαμε και μου ζήτησε να συναντηθούμε. Εγώ σχεδίαζα να πάω στη χώρα και του πρότεινα να έρθει μαζί μου.
Δεν αρνήθηκε. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα. Αποφάσισα να ετοιμάσω ψητό. Στη χώρα μου υπάρχει η δυνατότητα. Έχω δάνειο, τα χρήματα δεν φτάνουν μέχρι την επόμενη μισθοδοσία, και στο ψυγείο υπήρχε μόνο μία τελευταία κοτόπουλα που είχα σκοπό να χρησιμοποιήσω για τις επόμενες εβδομάδες. Αγόρασα φρέσκο ψωμί από τον φούρνο κοντά στο σπίτι μου, έμαρανα το κοτόπουλο και πήγα.
Μου ζήτησε να τον πάρω, γιατί δεν είχε αυτοκίνητο. Σταμάτησα έξω από το σπίτι του και εκείνος βγήκε χωρίς τίποτα. Μπήκε στο αυτοκίνητο, χαιρέτησε και αμέσως είπε: «Ελπίζω να έχεις φαγητό εκεί». Είπα ότι δεν έχω τίποτα, αλλά δεν του είπα ότι ήθελα να ετοιμάσω ψητά. Είπε ότι πρέπει να πάμε στο κατάστημα. Σταμάτησα το αυτοκίνητο έξω από το κατάστημα, μπήκε μέσα και βγήκε με μια σακούλα. Δεν μου είπε τι πήρε.
Φτάσαμε στη χώρα, τηγανίσαμε πατάτες, κοτόπουλο, ετοίμασα σαλάτα με λαχανικά. Έστησα το τραπέζι για δύο άτομα. Έβαλε στο τραπέζι το Ντόσιρακ και το ψωμί που αγόρασε από το κατάστημα. Στο τέλος της βραδιάς δήλωσε ότι θα πάρει το ψωμί και το Ντόσιρακ μαζί του στο σπίτι. Φυσικά, δεν του αρνήθηκα.
Φάγαμε το κοτόπουλο και τις πατάτες μου, εκείνος έβαλε το ψωμί και το Ντόσιρακ του και ό,τι είχε μείνει στο τραπέζι σε μια σακούλα. Με κοίταξε και χαμογέλασε. Ήμουν σε σοκ. Γυρίσαμε στην πόλη και του είπα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κάτι μεταξύ μας, γιατί είμαστε πολύ διαφορετικοί και δεν έχουμε τίποτα κοινό. Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία μας συνάντηση. Πείτε μου, παρακαλώ, για ποιο λόγο να έχω αυτήν την «ευτυχία»; Ήμουν βαθιά απογοητευμένη. Έχω ακούσει πολλές ιστορίες, αλλά να αγοράσει άντρας Ντόσιρακ στην πρώτη συνάντηση – τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί. Τώρα δεν ξέρω αν να γελάσω ή να κλάψω.
