Ο σκύλος ήταν άφαντος. Ο διάδρομος ήταν ακόμα πιο χαοτικός. Η λάμπα ήταν σβηστή και υπήρχαν τσαλακωμένες κουβέρτες σε έναν από τους τοίχους. Στο σαλόνι, η τηλεόραση ήταν ανοιχτή σε πλήρη ένταση και το δωμάτιο ήταν γεμάτο παιχνίδια και ρούχα.
Ο νεροχύτης ήταν γεμάτος βρώμικα πιάτα και κατσαρόλες, το πρωινό που είχε περισσέψει ήταν στο τραπέζι, η πόρτα του ψυγείου ήταν ανοιχτή, το φαγητό του σκύλου ήταν στο πάτωμα, σπασμένα γυαλιά ήταν κάτω από το τραπέζι και ένας μικρός σωρός άμμου ήταν δίπλα στην πόρτα.
Ο άντρας ανέβηκε βιαστικά τις σκάλες, πατώντας ανάμεσα στα παιχνίδια και τους μεγάλους σωρούς ρούχων, αναζητώντας τη γυναίκα του. Φοβόταν ότι ήταν άρρωστη ή ότι είχε συμβεί κάτι σοβαρό. Είδε νερό στο πάτωμα να βγαίνει από την πόρτα του μπάνιου. Όταν κοίταξε μέσα στο μπάνιο, είδε ένα χάος: βρεγμένες πετσέτες, σαπούνι και αφρό και πολλά παιχνίδια σκορπισμένα στο πάτωμα. Μέτρα χαρτιού τουαλέτας βρίσκονταν σε ένα σωρό και η οδοντόκρεμα ήταν πασαλειμμένη στους τοίχους και τους καθρέφτες.
Μπήκε βιαστικά στην κρεβατοκάμαρα. Εκεί είδε τη γυναίκα του κουλουριασμένη στο κρεβάτι. Φορούσε τις πιτζάμες της και διάβαζε ένα βιβλίο.
Τον κοίταξε και χαμογέλασε. Μετά τον ρώτησε πώς ήταν η μέρα του.Εκείνος κοίταξε μπερδεμένος και ρώτησε:- Τι συνέβη εδώΗ γυναίκα χαμογέλασε πάλι και είπε:- Κάθε μέρα μετά τη δουλειά με ρωτάς τι έκανα σήμερα;”- Ναι;” είπε ο σύζυγος με δυσπιστία.Η γυναίκα απάντησε:- Λοιπόν, σήμερα δεν έκανα τίποτα!
