Συνέβη τη νύχτα. Γύρω στις δώδεκα, τα νερά μου έσβησαν και ο σύζυγός μου με πήγε στο νοσοκομείο. Ο Bido Laha ήταν κουρασμένος, μετά από μια δύσκολη μέρα δουλειάς, μισοκοιμισμένος, δεν καταλάβαινε πραγματικά τι συνέβαινε, και ήρθε σε μένα στην αίθουσα προγεννητικού ελέγχου. Το θέμα είναι ότι εγώ και ο σύζυγός μου είχαμε συμφωνήσει ότι θα ήταν παρών στη γέννα για να με στηρίξει, επειδή ήμουν πολύ φοβισμένη – ήταν η πρώτη μου γέννα. Φυσικά, δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος γι’ αυτό, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να με βοηθήσει.
Η νοσοκόμα του είπε ότι επρόκειτο να γεννήσω. Ακόμα θυμάμαι τον ακόλουθο διάλογο μεταξύ του συζύγου μου και της νοσοκόμας: – Ας βιαστούμε να γδυθούμε. Η γυναίκα σας είναι έτοιμη να γεννήσει. – Τι εννοείτε να γδυθώ; Τι εννοείς, εντελώς; Και εκείνη τη στιγμή είχα πολύ ισχυρούς πόνους, αποσπάστηκε από μένα και απάντησε βιαστικά στον σύζυγό μου: “Τι; Ναι, εντελώς. Λοιπόν, ας πάμε, γρήγορα. Μετά με πήγαν στην αίθουσα τοκετού. Και τότε άρχισε ο τοκετός μου. Ανάμεσα στις μάχες, κοίταζα συνέχεια την πόρτα, περιμένοντας να εμφανιστεί ο σύζυγός μου.
Και τότε ήρθε, αλλά η εμφάνισή του ήταν τόσο αινιγματική που, ίσως, κανείς δεν θα μπορεί πια να τον φανταστεί. Όλοι οι παρευρισκόμενοι έπεσαν κάτω από τα γέλια – όλο το δωμάτιο έπεσε κάτω. Ο άνδρας φορούσε μόνο ένα εσώρουχο. Και πουά, όπως μπορείτε να φανταστείτε. Δεν ξέρω καν από πού τα βρήκα. Στην αρχή επικρατούσε σιωπή στον αέρα, αλλά μετά άκουσα δυνατά γέλια. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω. Νόμιζα μάλιστα ότι ο θόρυβος είχε σταματήσει για λίγο. Ο σύζυγός μου βγήκε από την αίθουσα τοκετού και του έδωσαν μια αποστειρωμένη ρόμπα.
Και όταν τον ρώτησαν γιατί αποφάσισε να κάνει μια τόσο θεαματική εμφάνιση, απάντησε οργισμένος: “Τι είδους παραγγελία έχετε; Μου είπαν να βγάλω τα ρούχα μου! Εγώ το έκανα… Το βλέμμα του, ντροπαλό και θυμωμένο ταυτόχρονα, ήταν απόλυτα εστιασμένο στη νοσοκόμα. Η ίδια ήταν μπερδεμένη, πασαλειμμένη και ζητούσε συνεχώς συγγνώμη. Αλλά δεν έφταιγε για τίποτα. Απλά την παρεξήγησε. Πέρασε την υπόλοιπη εργασία του μαζί μου. Ο Ντίμα δεν θέλει να μιλάει γι’ αυτή την ιστορία, αλλά χαμογελάω κάθε φορά που βλέπω αυτά τα αξέχαστα ρούχα στη ντουλάπα του.
