Η Τετιάνα ποτέ δεν “έβγαλε τα σκουπίδια από το σπίτι”. Δεν είπε ποτέ σε κανέναν για το τι συνέβαινε στην οικογένεια…
Οι κόρες της μεγάλωσαν, πήγαν να σπουδάσουν στο Κίεβο και έμειναν εκεί. Ο σύζυγός μου συνταξιοδοτήθηκε τρία χρόνια αργότερα και μετακόμισε στο χωριό. Δεν κάλεσε τη σύζυγό του μαζί του, λέγοντας ότι χρειάζονται ένα διάλειμμα ο ένας από τον άλλον.
Στην πραγματικότητα, είχε φτάσει σε αυτό το σημείο εδώ και πολύ καιρό. Αφού έφυγαν οι κόρες τους, κοιμόντουσαν χωριστά και δεν μιλούσαν σχεδόν καθόλου. Και τώρα ζούσαν έτσι: ούτε σύζυγοι, ούτε διαζευγμένοι. Μόνο όταν οι κόρες τους έρχονταν να επισκεφθούν τους γονείς τους, ο Ihor επέστρεφε στην Τατιάνα, οπότε τα κορίτσια τους δεν είχαν ιδέα. Ο καιρός πέρασε.
Η Τετιάνα αποσύρθηκε επίσης, αλλά δεν επρόκειτο να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια. Βρήκε αμέσως δουλειά. Συγκέντρωσε κάποια χρήματα και πήγε στο Κίεβο για να επισκεφθεί τις κόρες της. Δύο φορές το χρόνο πήγαινε σε ένα σανατόριο. Ήξερε σίγουρα ότι ο σύζυγός της δεν είχε καμία γυναίκα στο χωριό. Και η ίδια δεν χρειαζόταν καμία. Λαχταρούσε τον Ιγκόρ.
Αλλά να επιβληθεί, να ξαπλώσει στα πόδια του, να τον παρακαλέσει να γυρίσει πίσω… Όχι. Η Tetyana είναι πολύ περήφανη για να το κάνει αυτό… Κάποτε, όταν επέστρεψε από το Κίεβο, η Tanya βρήκε τον σύζυγό της να τηγανίζει πατάτες στην κουζίνα. “Τι κάνεις εδώ;” ξαφνιάστηκε. “Σου μαγειρεύω δείπνο”, χαμογέλασε ήρεμα ο Ihor.
– Ιγκόρ, τι συμβαίνει; Δεν είσαι άρρωστος;” – Γεια σου, – ο Ιγκόρ κοίταξε ξανά τη γυναίκα του. Κανείς δεν τον είχε ρωτήσει για την υγεία του εδώ και τόσα χρόνια. – Πλύνετε τα χέρια σας και καθίστε να δειπνήσετε.
– Ιγκόρ, εξήγησε πρώτα τι συμβαίνει!” Η Τατιάνα παραλίγο να πέσει στην καρέκλα. – Τι συμβαίνει, τι συμβαίνει… – Ο Ιγκόρ πλησίασε την Τατιάνα και κάθισε οκλαδόν μπροστά της.
– Μπορώ να προσέχω τη γυναίκα μου; Μου λείπεις. Έβαλε το κεφάλι του στην αγκαλιά της Τατιάνας. “Κι εμένα μου έλειψες”, είπε η Τατιάνα και χάιδεψε το κεφάλι του συζύγου της. “Αυτό είναι κάτι που πρέπει να γιορτάσουμε!” Ο Ιγκόρ πήρε ένα μπουκάλι αφρώδες κρασί από το ψυγείο… “Η ζωή είναι ριγέ. Μια λευκή λωρίδα, μια μαύρη λωρίδα. Και πάλι μια λευκή λωρίδα.
