– “Ετοιμάσου, στρατιώτη”, είπε ο αρχιλοχίας, “αύριο θα πας σπίτι σου. Μάζεψε τα πράγματά σου, αύριο θα σε αποχαιρετήσουμε.
Ήμουν πολύ χαρούμενη γιατί επέστρεφα στο σπίτι επτά ημέρες νωρίτερα. Στο μυαλό μου έπαιζαν ήδη σκηνές για το πόσο χαρούμενη θα ήταν η Γιούλια όταν με έβλεπε. Ή μάλλον, νόμιζα ότι θα ήταν.
Ερχόταν να με δει σε σπάνιες περιπτώσεις, αλλά οι μισάωρες συναντήσεις δεν έκαναν τίποτα, και μου έλειπε περισσότερο μετά. Αλλά καταλάβαινα ότι σπούδαζε και δεν μπορούσε να είναι συνέχεια μαζί μου, οπότε ορίστε.
Την επόμενη μέρα, αφού αποχαιρέτησα τα αγόρια, πήγα στο σιδηροδρομικό σταθμό για να προλάβω το τρένο μου. Αμέσως μόλις έφτασα, αγόρασα δύο ανθοδέσμες για τη μητέρα μου και τη Γιούλια, και στη συνέχεια άρπαξα τα αγαπημένα εκλέρ της μητέρας μου και έτρεξα στο σπίτι. Η μητέρα μου με κατάλαβε και απλώς μου χαμογέλασε, δεν με σταμάτησε καν.
Σταμάτησα στο μαγαζί, αγόρασα μερικές σοκολάτες που η Γιούλια συνήθιζε να κουβαλάει παντού μαζί της, και δέκα λεπτά αργότερα στεκόμουν μπροστά στην πόρτα της με λουλούδια και σοκολάτες.Κανείς δεν άνοιξε την πόρτα για αρκετή ώρα, και τότε την άνοιξε ένας κοντός τύπος με μια πετσετέ ρόμπα και μια κούπα καφέ στο χέρι. “Ποιος είσαι εσύ;” ρώτησε.Τον έσπρωξα στην άκρη και μπήκα στο σαλόνι. Η Γιούλια ήταν ξαπλωμένη στον καναπέ, αλλά όταν με είδε, σηκώθηκε αμέσως και άρχισε να ζητάει συγγνώμη, λέγοντας: “Έκανες λάθος.”
Πέταξα τα λουλούδια και τα γλυκά στην άκρη και έφυγα. Εξάλλου, ποτέ δεν την αμφισβήτησα… και θα έπρεπε… Πήγα στο πάρκο, κάθισα σε ένα παγκάκι και άρχισα να κοιτάζω το πάτωμα με πέτρινο πρόσωπο.
Τότε με πλησίασε μια κοπέλα με κοντή φούστα, τσαλακωμένο μαύρο μπλουζάκι και ατημέλητα μαλλιά: “Μπορώ να καθίσω;” Κάθισε δίπλα μου χωρίς να περιμένει απάντηση: “Φανταστείτε, το αγόρι μου μόλις με άφησε.
Δεν του δίνω κίνητρο, βλέπεις. Και να πάει στο διάολο. Γιατί φαίνεσαι τόσο τσαντισμένη; Κάτια, ήταν το όνομά της, και αρχίσαμε να μιλάμε. Την προσκάλεσα σε μια καφετέρια εδώ κοντά και μετά δεν χωρίσαμε ποτέ. Το μόνο που εύχομαι είναι να μην είχα σπαταλήσει το χρόνο μου με λάθος ανθρώπους πριν τη γνωρίσω…