Οι γονείς μου άρχισαν να βγαίνουν όταν η μητέρα μου ήταν 15 ετών και ο πατέρας μου μόλις είχε κλείσει τα 18. Ήταν ερωτευμένοι και η αγάπη τους είχε ως αποτέλεσμα την εγκυμοσύνη της μητέρας μου.
Η μητέρα μου το έμαθε όταν βρισκόταν ήδη στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης της. Πιθανότατα, τότε δεν συνηθιζόταν να παρακολουθείται η κανονικότητα του κύκλου. Έτσι, η μητέρα μου ήταν στην 9η δημοτικού όταν έμαθε ότι ήταν έγκυος.
Και το έμαθε σε μια εξέταση γιατρού. Φυσικά, δεν το περίμενε και δεν ήταν έτοιμη γι’ αυτό. Ήταν το 1995 και, όπως μπορείτε να φανταστείτε, τότε η κοινωνία καταδίκαζε περισσότερο την πρόωρη εγκυμοσύνη. Αλλά η μητέρα μου βρήκε τη δύναμη να το πει στον πατέρα μου. Δεν ξέρω πώς αντέδρασε ο πατέρας μου, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο – γεννήθηκα
. Παρόλο που ο πατέρας μου ήταν 18 ετών τότε, δεν φοβήθηκε και δεν έφυγε από την ευθύνη. Άρχισαν να ζουν με τους γονείς της μητέρας μου. Ο πατέρας μου βρήκε δουλειά. Το μόνο πράγμα για το οποίο λυπάμαι είναι ότι δεν μπόρεσαν να πάνε στο πανεπιστήμιο. Όταν πήγα στο νηπιαγωγείο, η μαμά μου έγινε 18 ετών και παντρεύτηκε με τον μπαμπά μου. Τα χρόνια πέρασαν.
Άρχισα να πηγαίνω σχολείο. Παρά το γεγονός ότι οι γονείς μου ήταν πολύ νέοι, παρ’ όλες τις δυσκολίες, μου πρόσφεραν μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Δεν τους είδα ποτέ να τσακώνονται. Μιλούσα με όλους τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου και συχνά διανυκτέρευα στο σπίτι τους. Όταν έγινα 15 ετών, η μητέρα μου και εγώ αρχίσαμε να μοιραζόμαστε όλα τα γυναικεία μυστικά μας.
Ήμασταν σαν φίλες. Ήξερε για τον πρώτο μου έρωτα, τις απογοητεύσεις μου και μου έδινε πολύτιμες συμβουλές. Μετά το σχολείο, μπήκα στην ιατρική σχολή και εξακολουθώ να σπουδάζω εκεί. Δεν έχω παντρευτεί ακόμα και δεν έχω παιδιά.
Οι γονείς μου είναι ακόμα μαζί και αγαπιούνται πολύ. Αγαπώ πολύ τους γονείς μου, είμαι περήφανος γι’ αυτούς και τους είμαι ευγνώμων για τη ζωή που μου έδωσαν, για την ευτυχισμένη παιδική μου ηλικία και για τις καλές αναμνήσεις που έχω.
Χαίρομαι που, χάρη στη μικρή διαφορά ηλικίας, η μαμά και ο μπαμπάς μου και εγώ ήμασταν σαν φίλοι.
Πολλοί άνθρωποι έκριναν τους γονείς μου. Και κατά καιρούς αναρωτιέμαι: έχει σημασία η ηλικία; Εξάλλου, η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Πολλοί ενήλικες συχνά φέρονται παιδαριωδώς, αποφεύγουν τις ευθύνες και δεν σέβονται ο ένας τον άλλον.
Μπορείτε να ζείτε για τη δική σας ευχαρίστηση για μεγάλο χρονικό διάστημα, να πηγαίνετε σε πάρτι, να περνάτε χρόνο με τους φίλους σας. Αλλά αν αυτό σας κάνει προσωπικά ευτυχισμένους είναι το ερώτημα. Πέρυσι ήταν η επέτειος των γονιών μου. Γιόρτασαν τον πορσελάνινο γάμο τους – 20 χρόνια. Και θέλω να πω ότι αποτελούν πρότυπο για μένα. Είναι το πρότυπό μου. Τους αγαπώ πάρα πολύ!
