Εγώ, όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι, αγαπώ τις εκπλήξεις, αλλά η σύζυγός μου μου χάρισε μια που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Όλα ξεκίνησαν όταν η σύζυγός μου ξύπνησε ένα Σάββατο πρωί με ένα τηλεφώνημα από τη μητέρα της, η οποία της είπε ότι ήταν πολύ άρρωστη με γρίπη και χρειαζόταν φροντίδα.
Αυτό ήταν αρκετά περίεργο, γιατί απ’ όσο ήξερα την πεθερά μου, δεν ήταν το είδος του ανθρώπου που θα καλούσε για βοήθεια με μια κοινή γρίπη, δεδομένου του πόσο μακριά έμενε από εμάς, αλλά παρ’ όλα αυτά η γυναίκα μου αποφάσισε να την επισκεφθεί.
Και το ακόμα πιο περίεργο ήταν ότι δεν μου επέτρεψε να πάω μαζί της. Αποφάσισα να απασχοληθώ με τη δουλειά μου. Μια εβδομάδα αργότερα, είπε ότι θα έμενε για άλλες δύο εβδομάδες, επειδή το πρόβλημα ήταν σοβαρό. Δεν πίστευα ότι ένα χωριό θα μπορούσε να έχει τόσο καλά φάρμακα που δεν χρειαζόταν καν να φέρω ένα άτομο στην πόλη, αλλά παρόλα αυτά, δεν έδωσα σημασία εκείνη τη στιγμή.
Δύο εβδομάδες αργότερα, μου είπε ότι γλίστρησε στον πάγο και έσπασε το πόδι της, οπότε η άφιξή της θα αναβαλλόταν και πάλι.
Ένα μήνα αργότερα, η πεθερά μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε με τρομαγμένη φωνή να έρθω το συντομότερο δυνατό.
Μπήκα βιαστικά στο αυτοκίνητο και πήγα στη διεύθυνση. Στο νοσοκομείο, η πεθερά μου με συνάντησε, με έφερε στη γυναίκα μου και η γυναίκα μου ήταν στο κρεβάτι, όχι μόνη της, με ένα παιδί. Αποδείχθηκε ότι όλη αυτή η παράσταση ήταν απλώς μέρος μιας μεγάλης έκπληξης!
