Με την ηλικία έρχονται κάθε είδους προβλήματα, ιδίως όσον αφορά την υγεία. Αυτό συνέβη στη μητέρα μου. Χρειαζόταν συνεχή φροντίδα, δεν μπορούσε πλέον να κινηθεί μόνη της στο σπίτι, πόσο μάλλον να πάει στο μαγαζί ή στο φαρμακείο.
Έτσι αποφάσισα ότι η μητέρα μου θα ζούσε μαζί μας. Έχω έναν αδελφό, αλλά ζει σε άλλη πόλη, αλλά βοηθάει τη μητέρα μου να αγοράζει κάθε φορά τα απαραίτητα φάρμακα. Όταν είπα στον σύζυγό μου ότι η μητέρα μου θα ζούσε μαζί μας, αντέδρασε φυσιολογικά.
Κατάλαβα ότι μπορεί να αισθανόταν άβολα, ότι η πεθερά μου θα ήταν συνεχώς μπροστά του, ότι δεν θα είχαμε πλέον χρόνο ο ένας για τον άλλον, ότι δεν θα είχαμε πλέον τη δική μας ατμόσφαιρα. Τελικά μου είπε ο ίδιος ότι αισθανόταν σαν να είχαμε πάντα καλεσμένους στο σπίτι.
Αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Η μαμά έζησε καλά μαζί μας, και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Ακόμη και αν είναι λίγο ενοχλητική, πρέπει να ξοδεύω πολύ χρόνο για να τη φροντίζω, να την προσέχω και να την καθαρίζω, αλλά δεν παύει να είναι η μητέρα μου. Και τότε άρχισα να παρατηρώ ότι ο σύζυγός μου επέστρεφε στο σπίτι από τη δουλειά πολύ αργά.
Άρχισε να μένει μέχρι αργά κάθε μέρα, έβγαινε έξω τα Σαββατοκύριακα και δεν επέστρεφε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Καθόταν συνεχώς δίπλα στο τηλέφωνό του και έστελνε μηνύματα με κάποιον, και αυτό ήταν πραγματικά αγχωτικό για μένα. Όταν τον ρωτούσα με ποιον μιλούσε, πήγαινε αμέσως σε άλλο δωμάτιο. Μια φορά δεν μπόρεσα να αντισταθώ και μπήκα στο τηλέφωνό του. Είδα την αλληλογραφία του με κάποια γυναίκα.
Ο σύζυγός μου συνήθιζε να της στέλνει μηνύματα κάθε μέρα, λέγοντάς της πόσο είχε κουραστεί από την πεθερά του και ότι ήθελε να φύγει μακριά μου το συντομότερο δυνατό.
Τον βοήθησα σε αυτό. Το πρωί, ο άνθρωπος στεκόταν ήδη στο κεφαλόσκαλο με τα πράγματά του. Δεν καταλάβαινε καν γιατί τον έδιωχνα. Αλλά χαίρομαι που ξεφορτώθηκα ένα περιττό άτομο στη ζωή μου και τώρα μπορώ να αφιερώσω το χρόνο μου στη μητέρα μου.
