Ο αδελφός μου κι εγώ καταλήξαμε σε ορφανοτροφείο. Το μουστάκι του αντικαταστάθηκε, αλλά το δικό μου όχι, αλλά μετά από χρόνια ξαναβρεθήκαμε.

Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από την ημέρα που με πήραν από τους βιολογικούς μου γονείς. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι το διαμέρισμα στο οποίο έμενα μύριζε άσχημα και άκουγα συνεχώς τα παιδιά να κλαίνε. Ήμουν τριών ετών όταν κατέληξα στο ορφανοτροφείο.

Όπως έμαθα αργότερα, οι γονείς μου αγαπούσαν το κρασί. Ένας από τους γείτονες παραπονέθηκε- ήρθαν οι αρχές επιτροπείας και πήραν εμένα και τον αδελφό μου. Ο αδελφός μου δεν ήταν πάνω από 8 μηνών τότε. Έτυχε να υιοθετηθεί ο αδελφός μου, αλλά όχι εγώ. Ήμουν πολύ μικρός, οπότε δεν καταλάβαινα τίποτα- δεν είχα καν συνειδητοποιήσει ότι είχα αδελφό. Στο ορφανοτροφείο γνώρισα νέους φίλους, άρχισα να ασχολούμαι με τη ζωγραφική και μάλιστα κέρδισα το πρώτο και το δεύτερο βραβείο σε κάποιους διαγωνισμούς. Αλλά ως παιδί, μου έλειπε η μητρική και πατρική αγάπη.

Μια μέρα, μια δασκάλα με πλησίασε και με κάλεσε να έρθω μαζί της. Τα ονόματά τους είναι Yaroslava και Ostap, είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Νομίζω ότι σε συμπαθούν”, μου είπε ο δάσκαλος. Δεν περίμενα τίποτα, γιατί συνήθως τα παιδιά άνω των 7 ετών δεν γίνονται δεκτά σε οικογένειες. Βρήκα ότι η Yaroslava και ο Ostap ήταν καλοί και ευγενικοί άνθρωποι. Με προσκάλεσαν να πάμε μια βόλτα στο πάρκο που βρισκόταν στην περιοχή του ορφανοτροφείου.

Η Γιαροσλάβα έβγαλε ένα κομμάτι μηλόπιτα από την τσάντα της. “Νομίζω ότι σου αρέσουν αυτά τα πράγματα. Την έφτιαξα ειδικά για σένα”, χαμογέλασε η γυναίκα. Ήθελα να τη λέω “μαμά” γιατί με φρόντιζε και μπορούσα να δω κάποια αγάπη στα μάτια της. Ο Ostap μου μίλησε για τον σκύλο του, τον οποίο αποκαλεί “Malysh”, αν και δεν μοιάζει καθόλου με παιδί σε μέγεθος.

Αφού περπάτησαν για λίγο, με αποχαιρέτησαν χωρίς να μου υποσχεθούν ότι θα επιστρέψουν. Αλλά τους περίμενα, για κάποιο λόγο ένιωθα ότι θα επέστρεφαν. Και έτσι συνέβη. Λίγες μέρες αργότερα, η Γιαροσλάβα ήρθε να μας επισκεφθεί. Πήγαμε πάλι μια βόλτα στο πάρκο. “Νάντια, ήσουν ένα μικρό κοριτσάκι όταν σε έφεραν εδώ

. Η δασκάλα σου δεν σου είπε ότι έχεις έναν μικρό αδελφό, τον Μαξίμ. Λοιπόν, τον υιοθετήσαμε όταν ήταν πολύ μικρός και τώρα είναι 5 ετών. Πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι ο γιος μας έχει μια τόσο γλυκιά αδελφή.

Μετά από κάποια συζήτηση, αποφασίσαμε ότι θα ήταν λάθος να χωρίσουμε τα αδέλφια. Έτσι, αν δεν σας πειράζει, θέλουμε να σας υιοθετήσουμε. Ήμουν στον έβδομο ουρανό από ευτυχία. Τώρα ζω σε μια αγαπημένη οικογένεια όπου με φροντίζουν και νιώθω ότι με αγαπούν. Με τον αδελφό μου γίναμε αμέσως φίλοι. Αγαπώ τόσο πολύ την οικογένειά μου: τώρα έχω μπαμπά, μαμά και αδελφό – δεν θα μπορούσα να το ονειρευτώ.

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *