Εργάζομαι ως εισπράκτορας στο λεωφορείο του χωριού μας και κάθε πρωί ταξιδεύουμε από το χωριό στην πόλη. Το ταξίδι διαρκεί περίπου δύο ώρες και συνήθως οι επιβάτες μας δεν αλλάζουν. Όλοι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον, οι άνθρωποι πηγαίνουν στην πόλη για δουλειά και το βράδυ τους μεταφέρουμε όλους στο χωριό τους.
Και τότε, στη μέση του ταξιδιού μας, μια παράξενη ομάδα μπήκε στο λεωφορείο. Πρέπει να πω ότι δεν τους είχα ξαναδεί, ίσως οι άνθρωποι της πόλης να μπερδεύτηκαν.
Ήταν πέντε άτομα, τρεις άνδρες και δύο γυναίκες. Συμπεριφέρονταν με χυδαίο τρόπο και και οι πέντε μύριζαν καπνούς. Θα έπρεπε να μείνω μακριά από τέτοιες παρέες, αλλά έπρεπε να πληρώσω το κόμιστρο. Πλησίασα έναν ψηλό άνδρα με ροζιασμένη μύτη και του ζήτησα ευγενικά να πληρώσει το κόμιστρο. Αυτός ο άντρας, χωρίς ίχνος σεβασμού, τράβηξε μια ρουφηξιά από το πούρο του και φύσηξε τον καπνό προς το μέρος μου. Στη συνέχεια πέταξε το αποτσίγαρο στο κάθισμα και είπε: “Έχετε ένα χοιροστάσιο εδώ.
Πρώτα καθάρισε το καλά και μετά θα αποφασίσω αν θα σε πληρώσω ή όχι. Και τότε όλη η εταιρεία γέλασε. Αυτή η συμπεριφορά ενός ενήλικου άνδρα με εξόργισε, για να το πω ήπια. Του ζήτησα ξανά να πληρώσει το εισιτήριο. – “Δεν βλέπετε ότι είμαι ανάπηρος; Κοιτάξτε, μου λείπει μια φάλαγγα από το δάχτυλο του ποδιού μου, και έχω εγγυημένη δωρεάν μετακίνηση εδώ για όλη μου τη ζωή. – “Μπορείς να δεις ότι είσαι ανάπηρος ακόμα και χωρίς δάχτυλο”, απάντησα.
-Τι είπες; Έλα εδώ! Και τότε ο συνταξιούχος μας Ιγκόρ Στεπάνοβιτς ήρθε να με υπερασπιστεί. Πλησίασε τον άτακτο μικρό και αμέσως τον έριξε στο πάτωμα. Του πήρε λίγη ώρα να σηκωθεί από το πάτωμα, καθώς δεν περίμενε ότι ο γέρος θα τον έριχνε κάτω.
Αλλά ο Ihor Stepanovych δεν επρόκειτο να τα παρατήσει, γιατί όλοι στο χωριό γνωρίζουν ότι στα νιάτα του ήταν πρωταθλητής της πυγμαχίας. Ο Ihor Stepanovych πλησίασε τον δεύτερο τύπο και του έστριψε το χέρι, με αποτέλεσμα εκείνος να τσιρίζει σαν κοριτσάκι.
– “Πληρώστε το εισιτήριο, τώρα!”, τους διέταξε ο πρώην πυγμάχος. Τα θρασύτατα πρόσωπα μου έκαναν ένα διπλό su mu και έφυγαν τρέχοντας από το λεωφορείο. Με έναν άνθρωπο σαν τον Ihor Stepanovych, δεν είναι τρομακτικό να βρεθείς σε οποιαδήποτε κατάσταση, είναι καλό που έχουμε ένα τέτοιο άτομο στο χωριό μας.
