Είμαι ηλικιωμένος άνδρας, είμαι 59 ετών. Παντρεύτηκα όταν ήμουν 19 ετών. Ήμουν παντρεμένος με τη σύζυγό μου για 40 χρόνια. Περάσαμε πολλά: τσακωθήκαμε, επρόκειτο να χωρίσουμε, χώρισαν οι δρόμοι μας για ένα διάστημα και στη συνέχεια συμφιλιωθήκαμε ξανά. Εν ολίγοις, έχουμε περάσει από φωτιά, νερό και ορείχαλκο.
Αλλά είμαι με τη γυναίκα μου όχι λόγω ισχυρής αγάπης. Απλά μου άρεσε και της ζήτησα να με παντρευτεί. Δεν είχα ερωτευτεί ποτέ στη ζωή μου, πάντα κορόιδευα τους φίλους μου που μιλούσαν για τις φίλες τους σαν να ήταν ουράνια όντα. Ποτέ δεν το κατάλαβα. Μέχρι που τη γνώρισα. Μαζί της, έζησα με έναν νέο τρόπο.
Η ζωή μου πήρε νέα χρώματα, ένιωσα σαν νέος 20χρονος. Η γυναίκα μου λέει ότι πρέπει να εγκαταλείψω την οικογένεια, αλλά δεν μπορώ να διαγράψω όλα όσα έζησα όλο αυτό το διάστημα. Εξάλλου, αν πάω σε μια νέα γυναίκα, κανείς από την οικογένειά μου δεν θα με καταλάβει.
Και έχω ακούσει ιστορίες όταν ένας άντρας πηγαίνει σε μια νεαρή ερωμένη και αυτή τον εγκαταλείπει, και μένει σε μια διαλυμένη γούρνα. Αλλά για να βρεις κάτι, πρέπει να εγκαταλείψεις κάτι. Βρίσκομαι ανάμεσα σε δύο φωτιές. Και στις δύο πλευρές βρίσκονται οι αγαπημένες μου γυναίκες. Η μία μου έδωσε την αγάπη και τη φροντίδα της για 40 χρόνια. Με στήριξε, θρηνούσε μαζί μου και χαιρόταν με τα επιτεύγματά μου. Δεν είναι πλέον απλώς η σύζυγός μου, αλλά κάτι περισσότερο.
Είμαι ήδη σίγουρος γι’ αυτό. Και το άλλο είναι μια ανάσα φρέσκου αέρα. Έδωσε νέο νόημα στη ζωή μου. Η γκρίζα καθημερινότητα έδωσε τη θέση της στις πολυάσχολες μέρες. Δεν μπορώ να φανταστώ τη μέρα μου χωρίς αυτήν.
Μπορώ να της μιλήσω για τα πάντα, μπορώ να ξαπλώνω στο σπίτι μαζί της για μέρες ολόκληρες, μπορώ να ζω τη στιγμή. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Με έχει φέρει σε θέση επιλογής: είτε αφήνω τη γυναίκα μου και μένω μαζί της, είτε με αφήνει εκείνη. Και οι δύο επιλογές είναι ξένες για μένα. Δεν μπορώ να τις χάσω.
Πώς μπορώ να πάρω μια απόφαση υπό αυτές τις συνθήκες, πείτε μου. Η ζωή είναι ένα παράξενο πράγμα… Ζω ήσυχα για 59 χρόνια, και τότε, μπαμ, έχω αυτό το παζλ. Στο κεφάλι μου, υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές, οι ιδέες είναι εξαιρετικά αντιφατικές. Το ένα δευτερόλεπτο σκέφτομαι ένα πράγμα, το επόμενο – ένα άλλο. Φοβάμαι όταν σκέφτομαι πόσο ευάλωτοι είμαστε εμείς οι άνδρες στο “ωραίο φύλο”.
