Σήμερα έγινα μάρτυρας της πράξης ενός 25χρονου που ήταν ο οδηγός του λεωφορείου 11. Ακούστε τι συνέβη. Στη στάση του λεωφορείου μπαίνει μια ηλικιωμένη κυρία γύρω στα 80 και κάθεται σε ένα άδειο κάθισμα- παρακολουθώ όλη την εικόνα
– βγάζει ένα μαντήλι και το γυρίζει γύρω-γύρω (έχει, φυσικά, μέσα κοψίδια)- μετράει το σωστό ποσό και ζητάει από τον οδηγό να σταματήσει. Εκείνος σταματάει, ως συνήθως- η γιαγιά κρατάει τα χρήματα και λέει: “Ευχαριστώ, γιε μου.” Αλλά ο οδηγός δεν πήρε τα χρήματα! Πήρε το πορτοφόλι του και ζήτησε να καθίσει για τρία λεπτά.
Στη συνέχεια έτρεξε γρήγορα στο μαγαζί και αγόρασε τέσσερα πακέτα γάλα και ξινή κρέμα, ψωμί, ζυμαρικά και κρέας! Έτρεξε και έφερε αυτά τα προϊόντα στη γιαγιά του.
Η γιαγιά αρνήθηκε, λέγοντας: “Δεν χρειάζεται, η σύνταξή μου είναι αρκετή για ψωμί” και όλα αυτά. Αλλά ο τύπος είπε:
“Αν δεν το πάρεις αυτό, θα το πετάξω εδώ και τώρα”. Η γιαγιά έκλαψε πικρά δάκρυα, τον ευχαρίστησε, του ευχήθηκε καλή τύχη σε όλα…
Ο οδηγός μπήκε στο λεωφορείο. Μια γυναίκα γύρω στα 40 άρχισε να μιλάει: “Άξιζε να ξοδέψετε τα χρήματά σας και να σπαταλήσετε το χρόνο μας για κάποιες ευχαριστίες;” Ο τύπος γύρισε, άνοιξε την πόρτα και έδιωξε αυτή τη γυναίκα με τα λόγια:
“Εξαιτίας ανθρώπων σαν εσάς, οι ηλικιωμένοι θεωρούν όλους τους νέους κακομαθημένους, γιατί δεν μπορείτε να εμφυσήσετε στα παιδιά σας τίποτα άλλο από υποκρισία και απληστία!”
Πετάχτηκε έξω από το λεωφορείο σαν φελλός σαμπάνιας, κόκκινη σαν ντομάτα!!! Μπράβο, αγόρι μου, περισσότερο σαν εσένα!!!
