Η σύζυγός μου και εγώ ετοιμαζόμαστε να αποκτήσουμε το δεύτερο παιδί μας, αλλά δεν έχουμε πού να μείνουμε. Εν τω μεταξύ, οι γονείς της συζύγου μου ζουν πλούσια και δεν μας σκέφτονται καθόλου.

Η σύζυγός μου και εγώ τα πάμε πολύ άσχημα. Το γεγονός είναι ότι πρόκειται να αποκτήσουμε μια νέα προσθήκη στην οικογένειά μας, το δεύτερο παιδί μας, αλλά δεν έχουμε πού να μείνουμε.

Ή μάλλον, έχουμε ένα διαμέρισμα ενός δωματίου, αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνετε ότι το να ζεις σε ένα διαμέρισμα ενός δωματίου με τέσσερις από εμάς είναι λίγο δύσκολο. Λυπούμαστε κυρίως για τον γιο μας, δεν του αξίζει να μην έχει προσωπικό χώρο.

Δεν φταίει ο μεγαλύτερος γιος μας που οι γονείς του αποφάσισαν να κάνουν άλλο ένα παιδί, αλλά δεν σκοπεύουν να επεκταθούν. Ανεξάρτητα από το πόσο μικρός είναι ο γιος μας, πρέπει να σεβόμαστε τα προσωπικά του όρια, αλλά δεν θα μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό σωματικά σύντομα. Θα είναι δύσκολο να μιλήσουμε για προσωπικά όρια με ένα μωρό που μπορεί να ξυπνήσει τους πάντες στη μέση της νύχτας.

Εξαιτίας αυτής της κατάστασης και εξαιτίας των γονιών της, η γυναίκα μου κλαίει συνεχώς, επειδή δεν της επιτρέπεται να ανησυχεί καθόλου. Και το πρόβλημα με τους γονείς της… δεν έχουμε καν τις λέξεις για να το περιγράψουμε. Οι γονείς της γυναίκας μου ζουν μαζί σε ένα διαμέρισμα τεσσάρων δωματίων, και εκτός από το διαμέρισμα στην πόλη, έχουν και ένα σπίτι στο χωριό. Με τη λέξη “σπίτι” εννοώ ένα σπίτι, όχι μια καλύβα ή μια καλύβα όπως το περιγράφουν. Όσο κι αν η γυναίκα μου τους παρακάλεσε να μας αφήσουν να ζήσουμε προσωρινά στο διαμέρισμά τους μέχρι να μπορέσουμε να μαζέψουμε χρήματα για ένα νέο σπίτι, οι γονείς μου αρνήθηκαν.

Τους υποδείξαμε ότι θα μπορούσαν στο μεταξύ να ζήσουν στο χωριό, αλλά δεν τους άρεσε το νερό εκεί, οπότε δεν είχαν τίποτα για να ζεστάνουν το σπίτι…

Τους υποσχέθηκα ότι θα φρόντιζα προσωπικά για τη θέρμανση και ότι απλά θα το ζητούσαν, αλλά και πάλι δεν είχε νόημα… Και οι γονείς μου δεν είναι ζάχαρη! Γνωρίζοντας την κατάστασή μας, έδωσαν το τριάρι τους στην αδελφή μου, η οποία μένει εκεί με τον άντρα της και την κόρη της.

Και οι ίδιοι οι γονείς μου μετακόμισαν στη ντάκα. Τους ζήτησα να μας αφήσουν να μείνουμε, και θα νοικιάζαμε το διαμέρισμά μας και θα τους πληρώναμε για τη συγκατοίκηση (προσφέραμε επίσης χρήματα στους γονείς της γυναίκας μου). Οι γονείς μου είπαν ότι θα το σκεφτούν. Ελπίζω να πάρουν μια θετική απόφαση, γιατί προς το παρόν δεν έχουμε άλλες επιλογές.

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *